Szkody osobowe polegają na uszkodzeniu i rozstroju zdrowia, a jak wiadomo, jest to największe dobro człowieka. Kodeks cywilny na zasadzie art. 445 k.c. reguluje i wymienia możliwości roszczeń w przypadku uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia osób poszkodowanych w wyniku wypadków komunikacyjnych w postaci zadośćuczynienia, które stanowi jednorazowe świadczenie odszkodowawcze.

Wyróżniamy dwa rodzaje roszczeń w jakich zakład ubezpieczeń jest zobowiązany spełnić świadczenie, które związane są zodszkodowaniami za szkody na osobie.

1. osoby, które w wyniku wypadku doznały obrażeń ciała – świadczenia wypłacane poszkodowanemu,
2. śmierć poszkodowanego – świadczenia wypłacane osobom bliskim zmarłego.

W odniesieniu do powyższego roszczenia wskazać należy na istotną zmianę w treści regulacji kodeksowej. Zgodnie bowiem z treścią §4 art. 446 k.c: Sąd może także przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.”
Taka zmiana kodeksowa daje zupełnie nowe możliwości w dochodzeniu roszczeń przez najbliższych członków rodziny zmarłego w związku ze śmiercią poszkodowanego.
Rekompensuje szkodę niemajątkową – czyli krzywdę, ból i cierpienie po stracie najbliższego członka rodziny.

Kodeksowe pojęcie szkody osobowej swym zakresem obejmuje:

1. I. Uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia
2. II. Następstwo śmierci poszkodowanego
3. III. Umyślne naruszenia dóbr osobistych
4. IV. Zadośćuczynienie pieniężne za szkody niemajątkowe