Sprawca szkody jest zobligowany do pokrycia wszelkich strat spowodowanych wypadkiem oraz utraconych korzyści majątkowych (odpowiednio udokumentowanych - zaświadczenie z Urzędu Skarbowego – deklaracja podatkowa, umowy o pracę, kontrakty, itp.). Do zasadnego zgłoszenia roszczenia koniecznym jest udokumentowanie częściowej niezdolności do pracy oraz udokumentowany spadek dochodu. Odszkodowanie z tytułu utraconego dochodu posiada przede wszystkim charakter wyrównawczy i nie jest podstawą utrzymania bytowego poszkodowanego.
Odszkodowanie jednorazowe ( art. 444§ 1 K.C.) związane jest z pokryciem wszelkich kosztów, które wystąpiły w następstwie wypadku (w tym rodzaju świadczeń zwrotu kosztów leczenia poszkodowany może zażądać z góry lub po zakończonym leczeniu na podstawie faktur lub rachunków w oryginale)
• koszty pobytu w szpitalu,
• koszty nabycia leków i sprzętu rehabilitacyjnego,
• koszty diet koniecznych po leczeniu szpitalnym i operacyjnym,
• koszty dodatkowej opieki medycznej,
• koszty przeszkolenia zawodowego,
• koszty przejazdów osób najbliższych na konsultacje medyczne nawet odwiedziny,
• koszty konsultacji wybitnych specjalistów, jeśli są niezbędne w dalszym leczeniu.
Poszkodowany na podstawie przepisów prawa może ubiegać się o krótkotrwałe naprawienie szkody w postaci renty na zwiększone potrzeby, jakimi są: opieka medyczna, sprzęt rehabilitacyjny, amortyzacja tego sprzętu, niezbędne leki. Konieczną podstawą do ubiegania się i przyznania jest zaświadczenie lekarskie, które to odpowiednio precyzuje długość rehabilitacji oraz opiekę medyczną.
Zadośćuczynienie jest bardzo szczególną formą świadczenia, gdyż w odróżnieniu od odszkodowania, które to ma na celu naprawienie szkód materialnych i wymiernych, zapewnia pokrycie strat tzw.„ trudnych do określenia” - ból, cierpienie fizyczne i psychiczne. Zadośćuczynienie nie ma schematycznego procesu przyznawania środków finansowych, gdyż ma na nie wpływ bardzo wiele czynników z życia poszkodowanego. Bierze się przede wszystkim pod uwagę: doznane w wyniku wypadku obrażenia ciała, okres leczenia, sposób przebiegu leczenia, okres rehabilitacji oraz dalsze konsekwencje wypadku w przyszłości. Jeżeli natomiast w wyniku uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nastąpi śmierć poszkodowanego będziemy mieć prawo do dochodzenia roszczeń w oparciu o treść art. 446 k.c. Zgodnie z wyżej przywołaną regulacją istnieje prawo do zwrotu: kosztów leczenia i pogrzebu temu, kto je poniósł oraz do:
• renty,
• jednorazowego odszkodowania,
• zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.
Prawo do skorzystania z powyższych roszczeń warunkuje śmierć poszkodowanego i to na skutek doznanego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia. Natomiast bez znaczenia jest dla zastosowania art. 446 k.c., w jakim czasie po zdarzeniu, o którym mowa, nastąpiła śmierć poszkodowanego. Musi jednak istnieć związek przyczynowy między zdarzeniem a śmiercią.