Ustawa o zadośćuczynieniu pieniężnym

W dniu 24 czerwca 2021 r.  w Sejmie posłowie głosowali nad przyjęciem prezydenckiego projektu ustawy o zmianie ustawy – projekt  został przyjęty jednogłośnie.

Nowelizacja  wprowadza do treści art. 446  k.c.  dodatkowy zapis art. 446 ²  k.c.,  który brzmi następująco:

• „Art. 446 2. W razie ciężkiego i trwałego uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, skutkującego niemożnością nawiązania lub kontynuowania więzi rodzinnej, sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny poszkodowanego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.”.

• Art. 2. Do zdarzeń, których skutkiem jest niemożność nawiązania lub kontynowania więzi rodzinnej przez najbliższych członków rodziny z poszkodowanym z powodu wyrządzenia u niego ciężkiego i trwałego uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepis art. 4462 ustawy zmienianej w art. 1.

• Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia.

 Powyższa nowelizacja oznacza, iż najbliżsi członkowie rodziny dla osoby, która w wyniku czynu niedozwolonego doznała ciężkiego i trwałego uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, skutkującego niemożnością nawiązania  lub kontynuowania przez najbliższych członków rodziny  więzi rodzinnej z tą osobą, będą mogły wystąpić do sprawcy zdarzania/  towarzystwa ubezpieczeniowego z żądaniem zapłaty zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Odnotowywane przez nas kwoty zasądzeń w tego typu sprawach to wartości od kilkudziesięciu do  200.000 zł dla jednego członka rodziny osoby poszkodowanej.

Kwoty są różne w zależności od rozmiaru odczuwalnej krzywdy przez najbliższych członków rodziny . Każdy przypadek oczywiście należy rozpatrywać indywidulanie.

Ważny jest także okres w jakim można dochodzić tych roszczeń.  Roszczenia tego typu przedawniają się zgodnie z treścią art.  442¹ k.c. a ponieważ szkoda w tego typu roszczeniach wynika co do zasady z przestępstwa będzie to okres lat 20  od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na to kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Przedawnienie będziemy liczyć od dnia zdarzenia, czyli popełnienia czynu zabronionego.

Do tej pory takie roszczenia można było formułować w oparciu o treść art. 448 k.c. w zw.  z art. 24§1 kc.

Od dnia wejście w życie powyższej regulacji  proces dochodzenia tego typu roszczeń będzie o tyle łatwiejszy, że  powinien odpaść  zarzut braku podstawy prawnej  dla dochodzenia tego roszczenia formułowany przez podmioty zobowiązane do naprawienia szkody.