W lipcu 1997r. doszło do wypadku samochodowego, w wyniku którego zginął 18 letni syn Państwa M. Zgodnie z wyrokiem cywilnym z roku 2001, matka Poszkodowanego otrzymała 15 tys. zł stosownego odszkodowania oraz przedsądowo 15 tys. zł na mocy wcześniej podjętej decyzji z czerwca 2000 r. Roszczenie ojca Poszkodowanego zostało oddalone ze względu na brak wypłaty przedsądowej.
Pismem z listopada.2015 r. Europejskie Centrum Odszkodowań SA zgłosiło roszczenie dotyczące zadośćuczynienia, w którym wniesiono o przyznanie na rzecz roszczących po 100 tys zł.
Towarzystwo odmówiło przyznania świadczeń na rzecz roszczących z uwagi na przedawnienie. Powołało się na art. 442 k.c., który w dniu wypadku przewidywał 10-letni okres przedawnienia.
Po tej decyzji Europejskie Centrum Odszkodowań SA skierowało pozwy do Sądu Okręgowego w Gliwicach o zasądzenie na rzecz matki 120 000 zł, a na rzecz ojca 100 000 zł tytułem zadośćuczynienia. W uzasadnieniu zostało wskazane, iż Towarzystwo pierwszą decyzję w sprawie przyznania na rzecz matki świadczenia odszkodowawczego (a odmowy na rzecz ojca) wydało dnia czerwcu 2000 r., w związku z czym od tej daty winny być liczony 10-letni termin przedawnienia (zgłoszeniem przerwany został bieg przedawnienia co do wszystkich roszczeń, nawet tych nie wskazanych bezpośrednio). Jednakże, z uwagi na nowelizację art. 442 k.c. i wprowadzenie art. 4421 k.c. w dniu 10.08.2007 r., 10-letni termin przedawnienia uległ wydłużeniu do 20 lat, w związku z czym termin przedawnienia roszczeń Powodów został przedłużony do czerwca 2020 r.
Towarzystwo w odpowiedzi na pozew nie podniosło zarzutu przedawnienia.
Wyrokiem z dnia 22.03.2018 r. Sąd zasądził na rzecz ojca i matki po 100 tys zł. tytułem zadośćuczynienia. Towarzystwo nie złożyło apelacji.